Ostatnia aktualizacja: 2022-12-09. Autor: Milena

Kiedy spotkałam się ze znajomymi po raz pierwszy po kwarantannie, na stół wjechała marralhinha. Ja zwykle ziewająca o 23:00 siedziałam przy grze do 2 w nocy, reszta towarzystwa zakończyła turniej o 5 nad ranem.

To read an English version of this article click HERE.

Tak, dobrze myślicie – marralhinha wciąga. Na szczęście nie tak, jak Jumanji (chociaż… jak tak spojrzeć na rok 2020…), ale wciąga!

Marralhinha to gra z Terceiry. Poznałam ją paradoksalnie w Lizbonie, kiedy wracałam z Polski po świętach Bożego Narodzenia. (Wtedy też po raz pierwszy odczułam, jak koszmarnie zimno jest w domach w Lizbonie zimą). Do znajomych wpadli znajomi, na stole pojawiła się marralhinha. Drewniana „plansza” z wgłębieniami, szklane kulki – i wieczór nie miał końca.

To gra, która wzbudza emocje

W spokojnych na co dzień osobach budzi się duch walki. Każdy chce wygrać, każdy tworzy w głowie strategię. I zmienia ją po każdym rzucie kostką. Bo to gra, w której strategia miesza się ze statystyką. Kto przegrał, chętnie staje do rewanżu. Kto wygrał, jeszcze chętniej rozpoczyna kolejne rozgrywki. I tak aż do rana.

Marralhinha to tradycyjna gra z Terceiry

Istnieją dwie wersje historii popularności tej gry na Terceirze. Jedna mówi o tym, że przywiózł ją ze Stanów Zjednoczonych terceirski emigrant – w wersji nieco innej od obecnej. Druga wersja mówi o tym, że podobna gra była bardzo popularna w jednym z rejonów Francji i stamtąd dotarła na Terceirę.

Jak było naprawdę – może kiedyś się dowiemy. A może nie.

Brak pewności co do pochodzenia gry nie przeszkadza mieszkańcom wyspy w namiętnym rozgrywaniu kolejnych i kolejnych partii. Powstało nawet Stowarzyszenie Gier Towarzyskich na Terceirze! Stowarzyszenie regularnie (oczywiście poza rokiem Jumanji, tj. 2020) organizuje turnieje, w których w marralhinhę gra nawet po dwadzieścia kilka drużyn (gra się parami). Jak na Terceirę to naprawdę dużo osób.

Marralhinhę możecie kupić w niemal każdym sklepie z pamiątkami. Albo bezpośrednio u rękodzielników, na przykład na różnych targach rękodzieła (są organizowane np. przy okazji Sanjoaninas LINK i Festas da Praia). Jeśli macie tylko bagaż podręczny, upewnijcie się, że wybraliście taki rozmiar gry, który zmieści się w tym bagażu.

Moi znajomi pierwszą imprezę po kwarantannie zakończyli wyraźnym podziałem na wygranych (a raczej wygrane) i całą resztę, która udawała, że się nie przejmuje przegraną.

Żartuję. Częściowo. Bo wyraźne wygrane były. Ale reszta też się dobrze bawiła. Ja też. Dopóki nie zmógł mnie sen, ale to już inna historia.

A tymczasem – zasady marralhinhi! Gdybyście przypadkiem kupili i nie wiedzieli, jak w to grać. Albo dostali marralhinhę w prezencie. Jak moja rodzinka ode mnie. Z instrukcją po portugalsku. Półtora roku temu…

Marralhinha – zasady gry

(Oryginalne zasady po portugalsku TUTAJ. Poniżej – tłumaczenie na podstawie wersji zasad dostępnej 30.07.2020 r.)

1. W grze biorą udział dwie drużyny 2-osobowe. Każdy z graczy ma po 5 kulek (10 kulek na drużynę).
2. Każdy z graczy rzuca kostką. Gracz z najwyższym wynikiem rozpoczyna grę. Drugi w kolejności jest gracz po jego prawej stronie (kolejka idzie przeciwnie do ruchu wskazówek zegara).
3. Żeby kulka mogła opuścić pole startowe, gracz musi wyrzucić na kostce 1 lub 6.
4. Pierwszy zawodnik dowolnej drużyny, kiedy umieści swoje pięć kulek w polach końcowych, kontynuuje grę, pomagając swojemu partnerowi zakończyć grę.
5. Kiedy wypadnie 6, gracz musi przesunąć kulkę i ponownie rzucić kostką. Jeśli po wyrzuceniu 6 umieści ostatnią kulkę w polu końcowym, rzuca ponownie, żeby pomóc swojemu partnerowi zakończyć grę.
6. Gracz przesuwa się do przodu o tyle pól, ile oczek wypadnie na kostce. (Przykład: jeśli wyrzucisz na kostce 5, przesuwasz się wybraną przez siebie kulką o 5 pól do przodu).
7. Aby wejść na środek planszy lub go opuścić, musisz wyrzucić kostką 1 lub 6.
8. Pole na środku planszy ma na celu pomoc graczom w skróceniu drogi do pól końcowych.
9. Na środek planszy można wejść z dowolnego z trzech rogów znajdujących się obok środka planszy (najbardziej oddalonych od pól końcowych). Opuszczając środek planszy, gracz musi przejść na róg położony najbliżej jego pól końcowych. (Tutaj mój komentarz: według zasad, które ja poznałam, teoretycznie można przejść na inne rogi – ale to się zwykle nie opłaca, bo celem gry jest jak najszybsze dotarcie do pól końcowych przez obu graczy).
10. Żadna z pięciu kulek gracza nie może wyprzedzić na planszy innych kulek tego samego gracza.
11. Po zagraniu kostką i podniesieniu jednej ze swoich kulek gracz jest zobowiązany do zagrania tą kulką, chyba że w swoim ruchu dotarłby na pole zajmowane przez kulkę jego partnera.
12. Jeżeli gracz wyrzuci na kostce 1 lub 6 i podniesie jedną z kulek znajdujących się w polach startowych, a pole wyjściowe nie jest zajęte przez jego kulkę lub kulkę jego partnera, gracz jest zobowiązany włączyć kulkę do gry (umieścić ją w polu wyjściowym).
13. Aby wykonać ruch kulką, gracz musi policzyć wgłębienia na planszy (pola), ryzykując tym, że jego ruch zostanie anulowany w przypadku niezgodności.
14. Jeśli podczas ruchu kulek gracz trafi na pole zajmowane przez przeciwnika, musi delikatnie dotknąć kulki przeciwnika, usunąć ją z planszy i umieścić w polu startowym przeciwnika.
15. Gracz, który jest następny w kolejce, musi poczekać z rzucaniem kostką aż do momentu, kiedy poprzedni gracz zakończy swój ruch. Jeśli rzuci kostką zanim jego przeciwnik po lewej zakończy swój ruch, traci swoją kolejkę.

Przyjemnej gry!